ZEYTİN GÖZLÜM şiiri, Haldun Şişman şiirleri

ZEYTİN GÖZLÜM Şiiri

BİR KÖPEĞİN GÖZÜNDEN İNSANLAR Beni hor görme arkadaşım,
Beni de Allah yarattı,
Ben de Allah kuluyum,
Yaradanın dilsiz kuluyum.

Ben de sizin gibi alemin
kiracısıyım,
Bir lokma verenin duacısıyım.

Adem babamız Cennetteyken, Biz Dünya'yı bekliyorduk,
Onun verdiği rızıkla,
Rızıklanıp yaşıyorduk.

Adem Dünya'ya gelince,
Hepimiz boğulduk sevince,
O'na en sadık arkadaş,
Yoldaş olduk böylece.

Çok zayıf ve acizsin ,
Ey Adem oğlu,
Bir lokma ekmek için
Tarlayı sürer, buğday eker, Değirmende çeker ,
Fırında pişirirsin .

Bir lokma ekmek için,
Ne çileler çekersin,
Ama biz öyle miyiz ?
Rızık peşinde gezmeyiz,
Ekmek elden, su gölden, Rabbim gönderir gaipten.

Bir sahip beklediğim anda,
Beni barınaktan aldığında,
Tarifsiz bir sevinç duydum,
Eliyle başımı okşadığında.

Gözlerim zeytin gibiymiş
Bana zeytin ismini vermiş,
Artık aileden biri gibiydim,
Misafir değil, ailenin ferdiydim.

Allah razı olsun sahibimden,
Kötü söz duymadım dilinden,
Anlıyordu, benim her halimden,
Sırattan geçeceğiz, tutup elinden.

HALDUN ŞİŞMAN 2019 MERSİN