Kurtuluş Şiiri
Günler arkasına bakmıyor
Saat öğleni geçiyor
Varoluş yokuşunda
Tepetaklak
Yuvarlanıyorum
Güneş başımda
20 yıl sonraya savruluyorum
Evimin babasıyım,borçlar birikmiş
Param yok,cepler delinmiş,
Hayat bitik,yenilmişim
37 yaşında yere serilmişim.
Ah,ne kadar isterdim geri dönmeyi!
Dünyayı bir kez daha sevmeyi..
Çok geç,zaman geldi.
Gidiyorum,
Yok oluşa.
Son veriyorum bu yokuşa.
Akrep ve yelkovan,
Hayatımı biçen iki tırpan!
Pişmanlıklarla dolu bu hayat
Bitecek burda,şu anda.
Düzlük hissini özlemişim..
Yok oluş.
Kurtuluş.
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiir Teması (Konusu): Pişmanlık
Şiiri Paylaşın
153 kez okundu.