Evlat Şiiri
Evlat!
Sen uçurumları,
Dik ve dar yamaçlardamı,
Olur sanıyorsun.
Ya fikirlerdeki uçurumlara,
Ne demeli.
Sen karları,
Gökten yeryüzüne düşen,
Beyaz soğuk örtümü,
Sanıyorsun.
Ya umutlara yağan karlara,
Ne demeli.
Sen çölleri,
Verimsiz kum denizimi,
Sanıyorsun.
Ya kalplerin çoraklaşmış,
Vicdanını kaybetmesine,
Ne demeli.
Sen zenginliği,
Parada,makamda,mülktemi,
Sanıyorsun.
Ya sağlığın,sıhhatin,huzurun,
Paha biçilemezliğine,
Ne demeli.
Adem ÖZEL. (Sorgunlu)
Yayınlanma:
Düzenleme:
224 kez okundu.
Evlat Şiiri İçin Yorum Yaz...
Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.
Benzer Adem ÖZEL Şiirleri:
- Bir Şair Ölürse (273)
- Makbuldur (191)
- Güllerde Ağlar (260)
- Gözyaşım (291)